విధాత: మరణం అనేది ఒక అనివార్య ఘట్టం ప్రతీ జీవితంలో. అది ఆత్మీయులు, ప్రేమించిన వారి మరణం అయినపుడు దాన్ని మనం ఎలా ఫేస్ చేస్తాం అనే దాని మీదే మన విజ్ఞత ఆదార పడి ఉంటుంది. కొన్నిసార్లు దగ్గరి వారి మరణం మనుషులను పూర్తిగా మార్చేస్తుంది. చాలా అన్ ప్రిడిక్టబుల్‌గా ప్రవర్తిస్తారు. అలాంటి ఒక అమ్మాయి కథే ఈ సినిమా. ఆమె అంతరంగాన్ని అబ్ స్ట్రాక్ట్ గా తెరకెక్కించారు.
ఈ సినిమా ఆది మధ్య అంతం అనే కథా సూత్రాలమీద నడవదు. అసలు ఇక్కడ కథే లేదు. ఇది ఒక అమ్మాయి, ఆమె భావోద్వేగాలు మాత్రమే. జీవితం అనేది జీవించటానికి అంటే సంతోషాల్ని సొంతం చేసుకోవటానికి.. ఆనందాన్ని అందిపుచ్చుకోవటానికి ఇవ్వబడింది. లైఫ్ ఈజ్ ప్యూర్ బ్లిస్. కానీ ఆ ప్రయత్నంలో మనకి విషాదాలు.. బాధలూ.. ఎదురవుతూంటాయి.
కొంతమంది బాధలని నొక్కిపట్టి ఆనందంగా ఉండటానికి ప్రయత్నిస్తారు. కొందరు సంతోషాన్ని దూరం చేసుకొని బాధలోనే జీవిస్తారు. అమె తన ప్రియుడి పక్కనే పడుకుని ఉంది. వెనకవైపు మెడ మీద తన ముఖాన్ని ఆనించింది. వేడి శ్వాసలు అతనికి తగులుతూ ఉన్నాయి. క్రిస్మస్ చెట్టుకు చుట్టిన లైట్లు మినుక్కుమని వెలిగి ఆరుతున్నాయి. ఆమె ఏదో తదేకమైన ఆలోచనల్లో ఉన్నది. అతని తలని ముద్దాడింది. మొహాన్ని జుట్టుకి అదిమింది. మెడమీదుగా అతని జుట్టు పరిమళాన్ని ఆస్వాదించింది. అమె శ్వాస స్పష్టంగా వినపడుతోంది. లయబద్దంగా ఉన్నది. ఆ చిన్ని రంగు విద్ద్యుద్దీపాలు నిర్విరామంగా ఆరి వెలుగుతున్నాయి.. నగ్నంగా ఉన్న అతని వీపుమీదుగా తడుముతూ ఆతని చేతుల్లో తన చేయి ఉంచింది.
ఆమె ఏదో ఆలోచనల్లో ఉంది. అమె పక్కనే అతడున్నాడు. అమె సజీవంగా ఉన్నది. అతడు మాత్రం నిర్జీవుడు. ‘ఆత్మహత్య చేసుకోవటం సమంజసమే అనిపించింది.. అందుకే.. అంత్యక్రియలకి అయ్యే ఖర్చు బ్యాంక్‌లో ఉన్నది. డెస్క్‌లో కార్డ్ ఉన్నది దాని ద్వారా డబ్బు తీసుకోవచ్చు. నేను రాసిన నవల ఇది.
ప్రకాశకుల లిస్ట్ ఇస్తున్నాను. మొదటి వాళ్లకి పంపు.. వాళ్ళు ప్రచురించకుంటే రెండో వాళ్లకి..” కంప్యూటర్ లో అతడు రాసిన చావులేఖ చదివింది. ఏం చేయాలో తోచలేదు. దగ్గర్లోని ఒక రైల్వే స్టేషన్ చేరుకుంది. విషయం ఎవరికో చెప్పాలని ఫోన్ తీసింది, చేద్దామనుకున్నది ..కానీ చేయబుద్దేయక అక్కడే చాలా సేపు కూర్చుంది. అక్కడున్న ప్రజా టెలీపోన్ మోగింది. అటువైపు ఉన్నవ్యక్తి చెప్పిన మాటలు విన్నది. ఇంటికి చేరుకుని.. క్రిస్మస్ బహుమతులని చూసుకున్నది. వింటర్ జాకెట్ తనకి బాగా నచ్చింది. స్నానానికి తొట్టిలో కూర్చుంది. అప్పుడామె మనసులోని మూగ వేదన కళ్ళలో స్పష్టంగా మనకి కనపడుతుంది. అయితే అది ప్రియుడు చనిపోయినందుకా.. లేక తన పరిస్థితికా ??
ఆ రాత్రి చక్కగా తయ్యారయ్యి..తన ఆప్తమిత్రురాలు లానా ని కలిసి పబ్బుల్లో తాగి అపరిచితులతో చిందులేసింది. వాళ్లతో గడిపింది. ఇల్లు చేరాక కాసేపు సంగీతం విన్నది.. తరవాత అతడు రాసిన చావులేఖ మళ్ళీ చదివింది. అతడి నవలని.. తాను రాసినట్టుగ మార్పు చేసి ప్రింట్ తీసింది. డెస్క్ లోని కార్డ్ తీసుకొని డబ్బులు డ్రా చేసింది. స్పెయిన్ వెళ్లటానికి రెండు టిక్కేట్లు బుక్ చేసి స్నేహితురాలికి చెప్పింది మనం హాలీడే కి వెళ్తున్నామని. ప్రియుడి శవం మాత్రం నట్టింట్లో అలాగే పడి ఉన్నది. కానీ ఎంత కాలం దాన్నలా ఉంచుతుంది. అందుకే ముక్కలు చేసి ఎక్కడో కొండల్లో పాతేసింది. కొంచం హాయిగా ఫీలయ్యింది. తరవాత స్నేహితురాలితో స్పెయిన్ బయలుదేరింది.
అసలు ఆ అమ్మాయి ఎందుకలా ప్రవర్తిస్తోంది? శవాన్ని ఇంట్లో పెట్టుకొని పార్టీల్లో ఎందుకు తిరిగింది ? ప్రియుడు ఆత్మహత్మ చేసుకుంటే తనకి బాధ లేదా ? అతడి పుస్తకాన్ని తను రాసిన పుస్తకంగా ఎందుకు మార్చింది? అసలా ప్రియుడు ఎందుకు చచ్చాడు ? సినిమా చూస్తుంటే ఇలా ఎన్నో ప్రశ్నలు మనకి కలుగుతాయి. వాటికి సమాధానలు ఇవ్వాలని కూడా సినిమా ప్రయత్నించదు. కేవలం ప్రియుడి చావు తరవాత ఆ అమ్మయి ఎలా ప్రవర్తించిందీ అన్నదే చూపిస్తారు. అది ఆమె నిరసనా? లేక ప్రతిస్పందనా? లేక ఏమిటి అనేది ఒక అబస్ట్రాక్ట్.
మార్వెన్ గా నటించిన సమంతా మార్టన్ తన మనసులో భావాలని మొహంలో సునిశితంగా పలికించింది. చాలా కొద్దిపాటి మార్పులు మాత్రమే ఆమె మొహంలొ కనపడతాయి. అవి మనని ఆమె మనసులో ఏముందో చదివే ప్రయత్నం చేయుస్తాయి. అమె మొహంలో నిఘూడత్వం ఉంటుంది. ఆమె ఆలోచిస్తూనే ఉంటుంది.. అమే బాధ అంతా అంతర్గతంగానే ఉంటుంది. బయటికి ఎక్కడా కనపడదు. కానీ చూస్తున్న మనకు ఏమిటి ఇంత విచిత్రంగా ప్రవర్తిస్తుందని అనిపిస్తుంది. ఈ సినిమాకు గాను సమంతా మార్టన్ ఉత్తమ నటిగా 2002 సంవత్సరానికిగాను బాఫ్తా స్కాట్లాండ్ అవార్డ్ (BAFTA Scotland Award) గెలుచుకుంది.
రాట్ కాచర్ తరవాత లేన్ రాంసే ( Lynne Ramsay’s) దర్శకత్వం వహించిన రెండవ సినిమా ఇది. ‘వ్యక్తి మానసిక విశ్వంలోని భావోద్వేగాల అన్వేషణ’ని సినిమాలుగా తెరకెక్కించాలనుకోవటం సాహసమైతే ప్రతిభావంతంగా తెరకెక్కించటం అసాధారణం. ఆ ప్రయత్నంలో ప్రశంశలు అవార్ఢులూ పొందటం విశేషం.