” టాంక్‌బండ్ మీద ఈ రోజు…”
( చిన్నారి మనసులోంచి…)
వచ్చిన ఉదయం వెలుతురై మిమ్మల్ని పలకరించగా,
నా పుస్తకం లోపల ప్రపంచం చూపుతుంటే,
గాలి ఆడుతూ ఆడుతూ నా జుత్తు తడుమగా,
నెమ్మదిగా నడుస్తూ వచ్చారు మీరు – అనుకోని అతిథిగా.
నేను చూసిన నేతలలో మీరు వేరే,
పలకరించలేదు గర్జించి, కానీ నవ్వుతూ, ప్రేమతో,
“బంగారు తల్లి, బాగా చదువుకుంటున్నావే!” అన్న మీ మాటలు,
నా మనసులో నిలిచిపోయిన తీయని గీతలై.
మీ చేతి స్పర్శ లో చలి లేదు, కాని ఆశీర్వాదముంది,
మీ చూపులో గర్వం లేదు, కానీ ప్రేమ తడవుంది,
ఒక్క క్షణం… కానీ ఆ క్షణమే నాకు శక్తి,
చదువు పట్ల మరింత నిబద్ధతకు నడిపిన దివ్య శక్తి.
వాకర్లందరూ చూశారు,
మీరు ఓ నాయకుడిగా కాకుండా,
ఓ తండ్రిలా, ఓ గురువులా,
ఒక చిన్నారి కలల మీద ముద్దుగా చెరగని జాడ వేసినట్టు.
ఇప్పుడు ప్రతి ఉదయం నా పుస్తకంతోనే కాదు,
మీ ఆశీర్వాద జ్ఞాపకంతోనూ మొదలవుతుంది,
సద్దుల చెరువు నీటిలో మీ ప్రేమ ప్రతిబింబంగా,
మీరు మా మనసుల్లో శాశ్వతంగా నిలిచారు… జగదీష్ మామ!